16 Aralık 2011 Cuma


Elektrikler kesildi. Saatlerce gelmedi. İki şeye şükrettim bugün. Evde mumlarım vardı ve okunacak kitaplarım. Karanlıktan çok korkan ben hava karardikca mumların sayısını arttırdım. Bakkaldan mum aldırdım kapıcıya. Aslında üç tanesi yeterdi ama beş tane mum olsa daha iyiydi. Kitabımı okudukça ve kafamı dağıttıkça korkularım azaldı. Telefonumun sarjı bitiyordu, Tv çalışmıyor ve ışıklar yanmıyordu.

Başka biri sessizlikte kafası dinler. Ama ben sessizlikten hoşlanmam. O kadar alışmışım ki ailemin kalabalığına, her odada insan olmasına ve her an birilerinin konuşmasına, kızmasına, bağırmasına, susmasına.

Elektrik geldiğinde çocuklar gibi sevindim. Evin bütün ışıklarını yaktım. Mumlarımı öpüp yerlerine koydum. Hemen bilgisayarımı ve TV'yi açtım. Işık ve ses! Tanrı sizi korusun.

4 yorum:

Rainbow Gatherer dedi ki...

Bende Edison'a dua ediyorum bu gibi durumlarda :)

http://rainbowgatherer.blogspot.com

Unknown dedi ki...

Işık ve ses :)
Önemli hakikaten..
Ben de bugün saat 9 sularında eve gelirken cadde karanlığa gömüldü,elektirikler gitti.
Bir korku filminin ortasında hissettim kendimi..
Kötüydü çok..
Korkunç bişey karanlık..
Allah kimseyi karanlıkta koymasın..
Sevgilerimle..

.: Renkli Bilezikler :. dedi ki...

Raibow gatherer kesinlikle! Duaciyiz :)

Zel aminnnn karanlikta kalmayalim :)

mustafa dedi ki...

katiliyorum mukemmel tespit:P